Pijp en kaartspel

Categorie
Schilderijen

Schilder

Gustave De Smet (Gent, 1877 - Deurle, 1943)

Gustave De Smet was een Belgisch schilder, beïnvloed door het expressionisme. Hij debuteerde met zijn jongere broer Léon De Smet. Beide broers werkten met hun vader, fotograaf en schilder van toneeldecors. Tussen 1888 en 1895 volgde de jonge Gustave les aan de Academie voor Schone Kunsten in Gent, waar hij leerling was van Jean Delvin, stichtend lid van de groep van XX. Rond 1900 werd hij lid van de kunstenaarskolonie in Sint-Martens-Latem. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vluchtte hij naar Nederland waar hij tot het einde van de oorlog verbleef. Hij was één van de stichters van het kunstatelier ‘sélection’ dat een grote invloed had op de evolutie van de Belgische hedendaagse kunst. Hij keerde in 1922 definitief terug naar België. Een retrospectieve van zijn werk had plaats in het Paleis voor Schone Kunsten in 1936. (Bénézit, dl. 12, p. 893-894

Beschrijving
Dit kleine stilleven ontstond in de laatste levensjaren van de kunstenaar. Dit werk sluit zo aan bij het animisme, een beweging die een verstild laatexpressionisme combineerde met een terugkeer naar het 'humane'. Dat zijn inderdaad voorwerpen uit het dagelijks leven opgenomen: peren en een appel uit de tuin, een pijp en een kaartspel. De speelkaart, een hartenaas, is het centrum van de compositie. Is het hart een toeval ? Wellicht niet. Misschien heeft de oude schilder hier wel opgesomd welke vreugden hij nog in het leven had: het hart, de liefde van en voor zijn vrouw, de vruchten van de natuur en een gezellige pijp. En dat alles verenigd door de schilderkunst, zijn passie.

Signatuur
gesigneerd (onderaan, links): Gust. De Smet

Datum
1940

Plaats vervaardiging
België

Thema
Kaartspel

Materiaal en techniek
Olie op doek

Afmetingen
dagmaat: 26,5 × 40 cm

Tentoonstellingen

Art Brussels 2015, Brussels Expo, Laken, 2015

Bibliografie

Joost De Geest, in De kunst van het spel (Annemie Buffels, algemene leiding), 75 jaar Nationale Loterij, Nationale Loterij - Mercatorfonds, 2009, p. 190-191