La Providence

Marcel Mariën was een Belgisch surrealistisch schrijver, dichter, essayist, fotograaf, cineast, uitgever, ontwerper van collages en vreemde objecten. Op zeventienjarige leeftijd ontmoette hij Paul Nougé, Louis Scutenaire en René Magritte – van wie hij in 1943 de eerste monografie schreef – en trad toe tot de groep van de Belgische surrealisten. In 1937 nam hij deel aan de eerste tentoonstelling van de surrealisten georganiseerd door Mesens in de London Gallery in Londen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog beheerde hij de collectie L’aiguille aimantée en daarna, met Paul Colinet en Christian Dotremont, het weekblad Le Ciel bleu. In 1954 verscheen van hem Les Lèvres nues, een essay gewijd aan de surrealistische poëzie. Het was ook de titel van het tijdschrift dat hij leidde tussen 1954 en 1975. In 1959 realiseerde hij L’imitation du cinéma, een film die schandaal veroorzaakte in België en verboden werd in Frankrijk. Hij verbleef in de V.S. en vervolgens in Azië (China, Japan, Vietnam, …). Hij keerde terug naar Brussel in 1966. Een jaar later had zijn eerste individuele tentoonstelling plaats in galerij Defacqz in Brussel. Het plastisch werk van Mariën verwerpt de middelen van de traditionele kunstenaar, schuift de collage naar voor, de fotomontage en de assemblage, vaak met uit de toon vallende alledaagse objecten. Hij maakte pastiches van emblematische kunstwerken uit de kunstgeschiedenis. Met een bijtende humor werpt Mariën een spottende blik op de wereld, een mengeling van vrolijke vertwijfeling, provocatie en strijd tegen onrechtmatige faam, religies en het ster-dom (Bénézit, dl. 9, p. 219-220)